Ο χειμώνας είναι η πιο «δύσκολη» εποχή για τα αυτιά των παιδιών. Οι ωτίτιδες «επιτίθενται», με τη μεγαλύτερη έξαρση να παρατηρείται στα πρώτα κρύα. Μετά το κοινό συνάχι, η ωτίτιδα αποτελεί μία από τις πιο συχνές λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος κατά την παιδική ηλικία και μία από τις πιο συχνές αιτίες νυχτερινής αφύπνισης παιδιών και γονέων. Χαρακτηριστικό είναι ότι η πλειοψηφία των παιδιών θα παρουσιάσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο ωτίτιδας μέχρι τα τρία πρώτα έτη ζωής.
Αίτια
Το αυτί αποτελείται από τρία κυρίως τμήματα: το έξω, το μέσο και το έσω αυτί. Ένα μικρό σωληνάκι, η ευσταχιανή σάλπιγγα, αποχετεύει το υγρό που δημιουργείται φυσιολογικά στο μέσο αυτί, συνδέοντας την κοιλότητά του με το πίσω μέρος της ρινικής κοιλότητας. Εάν η ευσταχιανή σάλπιγγα αποφραχθεί, ευνοείται η συσσώρευση υγρού στο μέσο αυτί και κατ επέκταση η μόλυνσή του με μικρόβια. Η λοίμωξη του μέσου ωτός ονομάζεται οξεία μέση ωτίτιδα και αποτελεί το πιο κοινό είδος ωτίτιδας κατά την παιδική ηλικία. Συνήθως, η απόφραξη της ευσταχιανής σάλπιγγας στα παιδιά οφείλεται στην ύπαρξη ρινίτιδας λόγω κάποιας ίωσης. Άλλα κοινά αίτια απόφραξης της ευσταχιανής σάλπιγγας είναι η αλλεργική ρινίτιδα και η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια). Επίσης, η έκθεση σε καπνό και η χρήση πιπίλας είναι παράγοντες που ευνοούν την ανάπτυξη ωτίτιδας, ενώ ο μητρικός θηλασμός παρουσιάζει ισχυρή προστατευτική δράση. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά είναι πιο επιρρεπή στην εμφάνιση ωτίτιδας, καθώς το μέγεθος και το σχήμα της ευσταχιανής τους σάλπιγγας διευκολύνει τη συσσώρευση του υγρού.
Συμπτώματα
Κατά τη διάρκεια μιας ωτίτιδας, μπορεί να παρουσιαστούν διάφορα συμπτώματα. Το πιο συνηθισμένο κατά την παιδική ηλικία, αλλά όχι απαραίτητο για τη διάγνωση, είναι ο πόνος. Ενώ τα μεγαλύτερα παιδιά είναι σε θέση να εκδηλώσουν μέσω του λόγου το πότε βιώνουν τον πόνο στο αυτί, τα βρέφη και τα μικρότερα παιδιά συνήθως παρουσιάζουν νευρικότητα ή χρειάζονται την αγκαλιά σας και το εκδηλώνουν μέσω του κλάματος, του μοναδικού τρόπου που διαθέτουν. Στα βρέφη ο πόνος συνήθως εντείνεται κατά τη διάρκεια των γευμάτων, λόγω του ότι ο θηλασμός και η χρήση μπιμπερό προκαλούν οδυνηρές μεταβολές της πίεσης στο μέσο αυτί. Για αυτό το λόγο, η ωτίτιδα στα βρέφη συνοδεύεται συχνά από μείωση της όρεξης. Άλλα συνήθη συμπτώματα της ωτίτιδας είναι ο πυρετός και η μερική απώλεια ακοής. Το τελευταίο οφείλεται στο ότι το υγρό που έχει συσσωρευτεί στην κοιλότητα του μέσου ωτός εμποδίζει τη μετάδοση του ήχου.Τα παιδιά με απώλεια ακοής συχνά μιλούν με μεγάλη ένταση ή χαμηλόφωνα, ρωτούν «πώς» ή «τι» πιο συχνά από το συνηθισμένο και αντιδρούν στους ήχους με δυσκολία. Καλό είναι να γνωρίζετε, ότι η μερική απώλεια ακοής που ακολουθεί την ωτίτιδα συνήθως αποτελεί ένα προσωρινό πρόβλημα, το οποίο υποχωρεί σταδιακά,ενώ γίνεται η απορρόφηση του υγρού.
Επιπλοκές
Η ωτίτιδα στα παιδιά συνήθως είναι μια αυτοπεριοριζόμενη νόσος, η οποία υποχωρεί χωρίς συνέπειες για τον παιδικό οργανισμό. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, μπορεί να παρουσιαστούν επιπλοκές, ορισμένες από τις οποίες χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Οι πιο κοινές επιπλοκές είναι η ωτόρροια και η μαστοειδίτιδα. Με τον όρο μαστοειδίτιδα χαρακτηρίζεται η φλεγμονή του μαστοειδούς οστού που βρίσκεται πίσω από το αυτί. Από την άλλη, ωτόρροια ονομάζεται η έκκριση υγρού από το αυτί, ως επακόλουθο της ρήξης του τυμπανικού υμένα. Το υγρό συνήθως είναι κιτρίνου ή λευκού χρώματος και μπορεί να συνοδεύεται από δυσοσμία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πόνος και η αίσθηση της πίεσης στο αυτί ελαττώνονται όταν αρχίσει η εκροή. Καλό είναι να γνωρίζετε, για να μην πανικοβάλλεστε, ότι η οπή του τυμπανικού υμένα συνήθως επουλώνεται πλήρως μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα.
Διάγνωση και αντιμετώπιση
Η διάγνωση της οξείας μέσης ωτίτιδας συνήθως επιτυγχάνεται με τη λήψη ενός καλού ιστορικού και την επισκόπηση της τυμπανικής μεμβράνης, η οποία παρουσιάζεται έντονα ερυθρή και με προπέτεια.
Οι περισσότερες ωτίτιδες είναι ιογενούς αιτιολογίας και η απλή παρακολούθηση για τις πρώτες 48 – 72 ώρες, με ή χωρίς τη χορήγηση αντιπυρετικών ή αντιφλεγμονωδών αναλγητικών, είναι η συνήθης ενδεικνυόμενη επιλογή για τα παιδιά με ελεύθερο ατομικό ιστορικό και ηλικίας άνω των 6 μηνών. Συνήθως ο οργανισμός μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα επανακτά την ισορροπία του και αποκτά τον έλεγχο της λοίμωξης, με αποτέλεσμα τη σταδιακή υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Εάν όμως στη συνέχεια παρατηρηθεί έξαρση των συμπτωμάτων ή επιδείνωση της κλινικής εικόνας, ο Παιδίατρος, με βάση την κλασική Ιατρική, λαμβάνει υπόψη του τη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής. Τα αντιβιοτικά αντιμετωπίζουν τα μεμονωμένα επεισόδια ωτίτιδας, αλλά δεν μειώνουν τη συχνότητα εμφάνισής τους. Η συχνή χρήση τους δημιουργεί τη λεγόμενη «μικροβιακή αντοχή», δηλαδή ευνοεί τη δημιουργία δυνατότερων μικροβίων που αντιστέκονται στη δράση των αντιβιοτικών και μειώνουν ή ακόμα και καταργούν την αποτελεσματικότητά τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα επεισόδια ωτίτιδας όχι μόνο να επαναλαμβάνονται, αλλά με την πάροδο του χρόνου να απαιτούν τη χρήση όλο και πιο ισχυρών αντιβιοτικών. Σε παιδιά με υποτροπιάζουσες ωτίτιδες, ιδίως όταν συνυπάρχει μεγάλη ποσότητα υγρού πίσω από τον τυμπανικό υμένα, λαμβάνεται υπόψη και η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού (σωληνάκια), τα οποία επιτρέπουν την παροχέτευση του υγρού. Επίσης, στον τομέα της χειρουργικής αντιμετώπισης συμπεριλαμβάνεται και η αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων (κρεατάκια), καθώς και η αντιμετώπιση των επιπλοκών της οξείας μέσης ωτίτιδας, όπως η μαστοειδίτιδα.
Η συμβολή της Ομοιοπαθητικής
Εκτός από την κλασική Ιατρική, καλό είναι να γνωρίζετε, ότι η Ομοιοπαθητική αγωγή έχει αποτέλεσμα τόσο στην αντιμετώπιση των επεισοδίων της οξείας μέσης ωτίτιδας, όσο και των επιπλοκών της. Ιδιαίτερη σημασία στην ομοιοπαθητική προσέγγιση της ωτίτιδας έχει η τάση για ΑΡ ή ΔΕ εκδήλωση, το χρώμα, η σύσταση και η συνοδευόμενη δυσοσμία του υγρού σε περίπτωση ωτόρροιας, η βελτίωση της συμπτωματολογίας με την έκθεση στο κρύο ή στη ζέστη, καθώς και η γενικότερη συμπεριφορά του παιδιού κατά τη διάρκεια της λοίμωξης. Η μεγαλύτερη όμως συμβολή της Ομοιοπαθητικής έγκειται στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης των επεισοδίων ωτίτιδας. Ενισχύοντας συνολικά τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού, του δίνει την απαραίτητη ώθηση ώστε να ανέβει επίπεδο υγείας. Με έκπληξη θα διαπιστώσετε, ότι μετά τη λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου το παιδάκι σας, όχι μόνο δε θα παρουσιάζει ωτίτιδες, αλλά θα αρρωσταίνει πλέον σπάνια, βγάζοντας το χειμώνα… στο πόδι! Επίσης, κατ αυτόν τον τρόπο αποφεύγεται η λήψη αντιβιοτικών, η καταφυγή σε χειρουργικές επεμβάσεις που απαιτούν την εφαρμογή γενικής αναισθησίας και συνέπειες όπως η καθυστέρηση ομιλίας λόγω μείωσης της ακοής σε παιδιά με υποτροπιάζουσες ωτίτιδες.
Επιπροσθέτως, οι ακόλουθες συστάσεις μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση εμφάνισης επεισοδίων ωτίτιδας. Τα μεγαλύτερα παιδιά πρέπει να παροτρύνονται από τους γονείς να φυσούν συχνά τη μύτη τους. Στα μικρά παιδιά τα οποία αδυνατούν να φυσήξουν τη μύτη τους, ο καλός καθαρισμός με φυσιολογικό ορό αποτελεί την καλύτερη πρόληψη. Επίσης, ο θηλασμός είτε η χορήγηση του ξένου γάλακτος με μπιμπερό πρέπει να γίνονται σε ημικαθιστή θέση, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη δυνατή αποσυμφόρηση της ευσταχιανής σάλπιγγας.
Εν κατακλείδι, παρόλο που η ωτίτιδα κατά την παιδική ηλικία αποτελεί μια νόσο που συνήθως υποχωρεί χωρίς επιπτώσεις, ο έντονος πόνος που συχνά τη συνοδεύει στιγματίζει την καθημερινότητα μικρών και μεγάλων, καθώς και σηματοδοτεί την ανάγκη για έγκαιρη και οριστική επίλυση των επεισοδίων της.
- Προβολές96074
- Μου αρέσει14
